όλοι σήμερα στις 16΄00 στη πλατεία Σαπφούς
Δε φεύγουμε, αν δε φύγουν ..

ταμείο πλατείας

η χθεσινοβραδινή "είσπραξη" της πλατείας ήταν 291,20
το ταμείο ειναι418,30

Πρόγραμμα δράσεων πλατείας

τεταρτη 13/7 9:00 Ανοιχτή συνέλευση στη πλατεία σαπφους

Πέμπτη 14/7 9:00

Συζητάμε με τον Δημήτρη Καζάκη, οικονομολόγο-αναλυτή, καλεσμένο των "Αγανακτισμένων" Πολιτών Μυτιλήνης για την κρίση και την έξοδο από αυτή. Υπάρχει άλλος δρόμος;

Ανταλλάσσουμε απόψεις, ενημερωνόμαστε, συντονίζουμε τη δράση μας.

ΔΕΛΤΙΟ ΑΝΤΙ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Η δωσίλογη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυβέρνηση, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των μεγάλων καναλιών, διαδίδει στον λαό τα προπαγανδιστικά της ψέματα γύρω από την κρίση. Εδώ απαντάμε σε τέσσερα από αυτά τα ψέματα:

Πρώτο ψέμα: «Αν δεν πάρουμε τις δόσεις των δανείων δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από την Έκθεση του Προϋπολογισμού του 2011 προκύπτει ότι ο δανειοδοτικός μηχανισμός στήριξης συνεισφέρει για το 2011 συνολικά (μαζί με τις μεταφορές δόσεων από το 2010) 46,5 δις. Από αυτά, τα 2,5 δις χρηματοδοτούν το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (αφορά καθαρά τις τράπεζες). Τα υπόλοιπα 44 δις. πηγαίνουν ΟΛΑ στα τοκοχρεολύσια του μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού (28,1 χρεολύσια + 15,9 τόκοι). Δηλαδή, ο προϋπολογισμός του 2011 μας λέει ότι ούτε ένα ευρώ δεν διατίθεται σε εσωτερικές δαπάνες! Ούτε ένα ευρώ δεν πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις!

Δεύτερο ψέμα: «Το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας δεν επιτρέπει την πληρωμή μισθών και συντάξεων, ασφάλισης, περίθαλψης, εκπαίδευσης, κοινωνικής προστασίας και λειτουργικών δαπανών».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πριν τις περικοπές, τα συνολικά έσοδα του κράτους (κυρίως μέσω φορολογίας) ήταν 53 δις. Οι δαπάνες μισθών και συντάξεων ήταν 21 δις. Το 2010 το πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή η διαφορά δημοσίων δαπανών και εσόδων όταν αφαιρεθούν οι τόκοι των δανείων) ήταν 6-7 δις. Αυτό το έλλειμμα είναι εξαιρετικά μικρό (λιγότερο από 4% του ΑΕΠ) σε σύγκριση με άλλες χώρες και καλύπτεται εύκολα με εξορθολογισμό των κρατικών δαπανών,. Δηλαδή με μέτρα όπως: η κατάργηση των μυστικών κονδυλίων των υπουργείων, η δραστική μείωση των κρατικών προμηθειών που τώρα είναι το 4-6% του ΑΕΠ, ώστε να φτάσουν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (2% του ΑΕΠ), η περικοπή των εξωτερικών συμβάσεων του δημοσίου και η αξιοποίηση του δικού του προσωπικού, η κατάργηση των χρηματοδοτήσεων σε κόμματα, ιδρύματα και ΜΚΟ, η κατάργηση των «ανεξάρτητων αρχών», η αναθεώρηση των συμβάσεων του δημόσιου τομέα (π.χ. Siemens) και η κατάργηση των υπερωριών στον δημόσιο τομέα.

Τρίτο ψέμα: «Η χώρα υποχρεούται ηθικά και συμβατικά να ανταποκριθεί πλήρως στις δανειακές της υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές της».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ηθικό επιχείρημα για την αποπληρωμή του χρέους είναι αυταπόδεικτα έωλο, αφού το ελληνικό χρέος έγινε ήδη αντικείμενο τεράστιας κερδοσκοπίας, δηλαδή αγοράστηκε και πουλήθηκε επανειλημμένα από κερδοσκόπους με σκοπό να βγουν όλοι κερδισμένοι σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή η κερδοσκοπική επιχείρηση σε βάρος του ελληνικού λαού στη διεθνή οικονομική γλώσσα ονομάζεται «απεχθές χρέος» και είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος για τον οποίο η Αμερική το 2002 διέγραψε τεράστιο μέρος του χρέους του Ιράκ. Ενδεικτικά, την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Όσο για τη συμβατική υποχρέωση αποπληρωμής του χρέους, υπάρχει πολύ πρόσφατη απόφαση του ΟΗΕ που υπογραμμίζει ότι μπροστά στο δίλημμα «αφενός εξαθλίωση ενός λαού και πληρωμή χρεών σε ιδιώτες και αφετέρου σωτηρία ενός λαού και άρνηση πληρωμής», μία κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει το δεύτερο!

Τέταρτο ψέμα: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη συνεπή αποπληρωμή του δημόσιου χρέους».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χαρακτηριστικό του μεγάλου (και υποτακτικού) ψεύτη είναι να εμφανίζει ότι ποτέ δεν υπάρχουν άλλες λύσεις πέρα από αυτή που ο ίδιος προτείνει. Στην πραγματικότητα όμως η ελληνική κοινωνία έχει εναλλακτικές τις οποίες η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί αποκρύπτουν επιμελώς. Αναφέρουμε ενδεικτικά δύο από αυτές. Η μια είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του (αυτού που κατέχουν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες κλπ.), πάγωμα της πληρωμής τόκων για 5-7 χρόνια, μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής για το τμήμα του χρέους που κρατούν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροί αποταμιευτές και έξοδος από την ευρωζώνη. Μια άλλη εναλλακτική είναι αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς νέα μνημόνια και νέα βάρη στους εργαζόμενους, αλλά με επιλεκτική διαγραφή μέρους του χρέους και διεκδίκηση απευθείας χαμηλότοκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ταυτόχρονα καταπολέμηση των αιτιών που οδήγησαν στο χρέος: Δίκαιο φορολογικό σύστημα με επίπεδο άμεσων φόρων τουλάχιστον στον μέσο όρο της Ευρώπης, αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των λαϊκών τάξεων, κοινωνική προστασία, μείωση υπέρογκων στρατιωτικών και άλλων αντιπαραγωγικών δαπανών, αύξηση της απασχόλησης, στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Έτσι κι αλλιώς, εναλλακτικές υπάρχουν, απλώς ΕΜΕΙΣ που ζητάμε οι διαφορετικές προτάσεις να συζητηθούν ανοιχτά μέσα στην κοινωνία κατηγορούμαστε ότι επιδιώκουμε να φέρουμε τη χώρα στο χάος. Ενώ ΑΥΤΟΙ που επιβάλλουν χωρίς συζήτηση και με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα τη δική τους «μοναδική» λύση της υποτέλειας, του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου και της καταστροφής κάθε προοπτικής για τις νέες γενιές, ΑΥΤΟΙ προβάλλονται ως καινούργιοι εθνοσωτήρες!

ΔΕΛΤΙΟ ΑΝΤΙ-ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Η δωσίλογη στο διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο κυβέρνηση, έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη των μεγάλων καναλιών, διαδίδει στον λαό τα προπαγανδιστικά της ψέματα γύρω από την κρίση. Εδώ απαντάμε σε τέσσερα από αυτά τα ψέματα:

Πρώτο ψέμα: «Αν δεν πάρουμε τις δόσεις των δανείων δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Από την Έκθεση του Προϋπολογισμού του 2011 προκύπτει ότι ο δανειοδοτικός μηχανισμός στήριξης συνεισφέρει για το 2011 συνολικά (μαζί με τις μεταφορές δόσεων από το 2010) 46,5 δις. Από αυτά, τα 2,5 δις χρηματοδοτούν το ταμείο χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (αφορά καθαρά τις τράπεζες). Τα υπόλοιπα 44 δις. πηγαίνουν ΟΛΑ στα τοκοχρεολύσια του μεσομακροπρόθεσμου δανεισμού (28,1 χρεολύσια + 15,9 τόκοι). Δηλαδή, ο προϋπολογισμός του 2011 μας λέει ότι ούτε ένα ευρώ δεν διατίθεται σε εσωτερικές δαπάνες! Ούτε ένα ευρώ δεν πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις!

Δεύτερο ψέμα: «Το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας δεν επιτρέπει την πληρωμή μισθών και συντάξεων, ασφάλισης, περίθαλψης, εκπαίδευσης, κοινωνικής προστασίας και λειτουργικών δαπανών».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πριν τις περικοπές, τα συνολικά έσοδα του κράτους (κυρίως μέσω φορολογίας) ήταν 53 δις. Οι δαπάνες μισθών και συντάξεων ήταν 21 δις. Το 2010 το πρωτογενές έλλειμμα (δηλαδή η διαφορά δημοσίων δαπανών και εσόδων όταν αφαιρεθούν οι τόκοι των δανείων) ήταν 6-7 δις. Αυτό το έλλειμμα είναι εξαιρετικά μικρό (λιγότερο από 4% του ΑΕΠ) σε σύγκριση με άλλες χώρες και καλύπτεται εύκολα με εξορθολογισμό των κρατικών δαπανών,. Δηλαδή με μέτρα όπως: η κατάργηση των μυστικών κονδυλίων των υπουργείων, η δραστική μείωση των κρατικών προμηθειών που τώρα είναι το 4-6% του ΑΕΠ, ώστε να φτάσουν στον ευρωπαϊκό μέσο όρο (2% του ΑΕΠ), η περικοπή των εξωτερικών συμβάσεων του δημοσίου και η αξιοποίηση του δικού του προσωπικού, η κατάργηση των χρηματοδοτήσεων σε κόμματα, ιδρύματα και ΜΚΟ, η κατάργηση των «ανεξάρτητων αρχών», η αναθεώρηση των συμβάσεων του δημόσιου τομέα (π.χ. Siemens) και η κατάργηση των υπερωριών στον δημόσιο τομέα.

Τρίτο ψέμα: «Η χώρα υποχρεούται ηθικά και συμβατικά να ανταποκριθεί πλήρως στις δανειακές της υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές της».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το ηθικό επιχείρημα για την αποπληρωμή του χρέους είναι αυταπόδεικτα έωλο, αφού το ελληνικό χρέος έγινε ήδη αντικείμενο τεράστιας κερδοσκοπίας, δηλαδή αγοράστηκε και πουλήθηκε επανειλημμένα από κερδοσκόπους με σκοπό να βγουν όλοι κερδισμένοι σε βάρος του ελληνικού λαού. Αυτή η κερδοσκοπική επιχείρηση σε βάρος του ελληνικού λαού στη διεθνή οικονομική γλώσσα ονομάζεται «απεχθές χρέος» και είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος για τον οποίο η Αμερική το 2002 διέγραψε τεράστιο μέρος του χρέους του Ιράκ. Ενδεικτικά, την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. Όσο για τη συμβατική υποχρέωση αποπληρωμής του χρέους, υπάρχει πολύ πρόσφατη απόφαση του ΟΗΕ που υπογραμμίζει ότι μπροστά στο δίλημμα «αφενός εξαθλίωση ενός λαού και πληρωμή χρεών σε ιδιώτες και αφετέρου σωτηρία ενός λαού και άρνηση πληρωμής», μία κυβέρνηση οφείλει να επιλέξει το δεύτερο!

Τέταρτο ψέμα: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από τη συνεπή αποπληρωμή του δημόσιου χρέους».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χαρακτηριστικό του μεγάλου (και υποτακτικού) ψεύτη είναι να εμφανίζει ότι ποτέ δεν υπάρχουν άλλες λύσεις πέρα από αυτή που ο ίδιος προτείνει. Στην πραγματικότητα όμως η ελληνική κοινωνία έχει εναλλακτικές τις οποίες η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστικοί της μηχανισμοί αποκρύπτουν επιμελώς. Αναφέρουμε ενδεικτικά δύο από αυτές. Η μια είναι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους με διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του (αυτού που κατέχουν τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρίες κλπ.), πάγωμα της πληρωμής τόκων για 5-7 χρόνια, μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής για το τμήμα του χρέους που κρατούν τα ασφαλιστικά ταμεία και οι μικροί αποταμιευτές και έξοδος από την ευρωζώνη. Μια άλλη εναλλακτική είναι αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο χωρίς νέα μνημόνια και νέα βάρη στους εργαζόμενους, αλλά με επιλεκτική διαγραφή μέρους του χρέους και διεκδίκηση απευθείας χαμηλότοκου δανεισμού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται ταυτόχρονα καταπολέμηση των αιτιών που οδήγησαν στο χρέος: Δίκαιο φορολογικό σύστημα με επίπεδο άμεσων φόρων τουλάχιστον στον μέσο όρο της Ευρώπης, αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των λαϊκών τάξεων, κοινωνική προστασία, μείωση υπέρογκων στρατιωτικών και άλλων αντιπαραγωγικών δαπανών, αύξηση της απασχόλησης, στήριξη της κοινωνικής ασφάλισης και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Έτσι κι αλλιώς, εναλλακτικές υπάρχουν, απλώς ΕΜΕΙΣ που ζητάμε οι διαφορετικές προτάσεις να συζητηθούν ανοιχτά μέσα στην κοινωνία κατηγορούμαστε ότι επιδιώκουμε να φέρουμε τη χώρα στο χάος. Ενώ ΑΥΤΟΙ που επιβάλλουν χωρίς συζήτηση και με κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα τη δική τους «μοναδική» λύση της υποτέλειας, του ξεπουλήματος του εθνικού πλούτου και της καταστροφής κάθε προοπτικής για τις νέες γενιές, ΑΥΤΟΙ προβάλλονται ως καινούργιοι εθνοσωτήρες!

ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Μυτιλήνη, πλατεία Σαπφούς, 30 Ιουνίου 2011

Τα γεγονότα των προηγούμενων δύο ημερών στο κέντρο της Αθήνας απέδειξαν για ακόμη μια φορά ποια είναι τα βασικά μέτωπα της σύγκρουσης που μαίνεται τις τελευταίες μέρες στη χώρα μας. Αφενός, μια κυβέρνηση που εκτελεί άψογα τις καταστρεπτικές για την κοινωνία οδηγίες της τρόικας, με τη συμπαράσταση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των κυρίαρχων μέσων επικοινωνίας και με την προστασία των κατασταλτικών μηχανισμών. Αφετέρου, ένα κίνημα που μεστώνει στις πλατείες και στους δρόμους μέσα από πειραματισμούς άμεσης δημοκρατίας, το διάλογο, το σεβασμό και την αναγνώριση της διαφορετικότητας, την αποφασιστικότητα και την αναστοχαστικότητα.

ΑΥΤΟΙ και ΕΜΕΙΣ.

ΑΥΤΟΙ έστειλαν εναντίον ανυπεράσπιστων διαδηλωτών όλων των ηλικιών πάνοπλη τη δεύτερη σε μέγεθος μεγαλύτερη αστυνομική υπερδύναμη στην Ευρώπη με τις πιο επιθετικές τακτικές φασιστικής τρομοκράτησης των διαμαρτυρόμενων πολιτών.

ΕΜΕΙΣ αντιπαρατάξαμε την αλληλεγγύη μας, τη σωματική μας ακεραιότητα, τη ζωή μας εντέλει, ως ύψιστο αγαθό υπεράσπισης αλλά και διακινδύνευσης. Και μείναμε ενωμένοι. Είχαμε εκατοντάδες τραυματίες, αλλά αντέξαμε. Η πλατεία Συντάγματος, οι πλατείες όλης της Ελλάδας είναι ακόμη γεμάτες.

Ο αριθμός των «εκπροσώπων» που ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο στη βουλή είναι πλαστός, είναι ανύπαρκτος, αφού αυτοί δεν εκπροσωπούν παρά τους εαυτούς τους και τα συμφέροντα της εξουσίας του πλούτου που πιστά υπηρετούν.

Ο αριθμός των ανθρώπων που υπερασπίστηκαν με τα σώματά τους και δεσμεύτηκαν να συνεχίζουν να υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια, το συλλογικό αυτοπροσδιορισμό, τη συμμετοχικότητα και τη δικαιοσύνη είναι απλώς η μαγιά που φουσκώνει.

ΑΥΤΟΙ θα γίνονται όλο και λιγότεροι, ενώ ΕΜΕΙΣ θα γινόμαστε όλο και περισσότεροι.

Όσο ΑΥΤΟΙ θα εξαντλούν με προσωπικούς συμβιβασμούς σε σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας τις αντοχές του συνασπισμού συμφερόντων που υπηρετούν, ΕΜΕΙΣ θα χτίζουμε γερά στους δημόσιους χώρους, στις πλατείες, στους δρόμους, στις συνοικίες στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας, τις δικές μας ανοιχτές κοινωνικές συμμαχίες με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους ελαστικά εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους μετανάστες, τους άνδρες και τις γυναίκες, τους νέους, τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους, όλες και όλους που αντιστέκονται στον συστημικά προπαγανδισμένο μονόδρομο μιας εξαθλιωμένης και μίζερης ζωής χωρίς εναλλακτική.

ΑΥΤΟΙ επιζητούν την εμπορευματοποίηση της ζωής μας και τη χειραγώγηση των επιλογών μας. ΕΜΕΙΣ έχουμε εναλλακτική, που λέγεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

Οι αγανακτισμένες και οι αγανακτισμένοι Μυτιλήνης εκφράζουμε την ολόθερμη υποστήριξή μας στο κίνημα των πλατειών, εκφράζουμε από καρδιάς τις ευχαριστίες μας σε εσάς, τους συναγωνιστές μας και στις συναγωνίστριές μας της πλατείας Συντάγματος, για τις μεγαλειώδεις πράξεις αντίστασης που πετύχατε ειδικά τις τελευταίες μέρες. Μετουσιώσατε το ΕΜΕΙΣ από απλή αντωνυμία σε υλική, γνωστική και συναισθηματική πραγματικότητα στην οποία νιώθουμε τιμή να συμμετέχουμε και γι’ αυτό σας ευχαριστούμε θερμά. Δηλώνουμε την ανυποχώρητη βούλησή μας να συνεχίσουμε μαζί σας μέχρι τέλους, μέχρι ΑΥΤΟΙ αλλά και όσοι «επαξίως» τους διαδεχθούν να φύγουν, παίρνοντας μαζί τους μια για πάντα τη δανειακή σύμβαση, το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο, το ΔΝΤ, την ΕΕ, την ΕΚΤ και τις κερδοσκοπικές τράπεζες.